Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Την Τρίτη 25/11 ημέρα προσπάθειας διεξαγωγής Γενικής Συνέλευσης του Φοιτητικού Συλλόγου ΑΣΟΕΕ, η παράταξη της ΠΑΣΠ με τραμπούκικες μεθόδους αποφάσισε να πάρει με το «έτσι θέλω» το χώρο της ΑΡΕΝΑ στην κεντρική είσοδο της ΑΣΟΕΕ, κατεβάζοντας τις αφίσες μας και εμποδίζοντας τα μέλη της ΑΡΕΝΑ να κολλήσουν άλλες. Ο συγκεκριμένος χώρος είχε παραχωρηθεί στην ΠΑΣΠ από την ΑΡΕΝΑ, κατά τη διάρκεια της "πολιτιστικής εβδομάδας" της πρώτης με τη συμφωνία να επιστραφεί μετά τη λήξη της. Φυσικά, αυτές οι πρακτικές δεν προκαλούν καμία έκπληξη σε όσους γνωρίζουν τα έργα και τις ημέρες της ΠΑΣΠ και τη γενικότερη συμπεριφορά της στο πανεπιστήμιο.
Η ΠΑΣΠ μέσα στη σχολή προσπαθεί να περάσει το προφίλ της αγωνιστικής παράταξης, όταν η στάση της δείχνει το εντελώς αντίθετο. Αρνείται κάθε προσπάθεια να συγκροτηθεί κίνημα απέναντι στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της ΝΔ, σαμποτάρει τις Γενικές Συνελεύσεις και τώρα προσπαθεί και να αποπροσανατολίσει το Φοιτητικό Σύλλογο από τα πραγματικά προβλήματα. Με τραμπούκικες μεθόδους (ας μην ξεχνάμε τους μπράβους που έχει κατά καιρούς φέρει στο χώρο της σχολής), με την υποκατάσταση του ρόλου της γραμματείας, με τη διανομή των περιβόητων πια USB και την καλλιέργεια μίας γηπεδικής μορφής αντιπαράθεσης με τη ΔΑΠ προσπαθεί να καλύψει το κενό και την ανεπάρκειά της στην προάσπιση τόσο των συμφερόντων των φοιτητών όσο και της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας γενικότερα. Επιπλέον, η προσπάθεια φίμωσης της ΑΡΕΝΑ σε μία τόσο κρίσιμη για το Δημόσιο Πανεπιστήμιο συγκυρία δείχνει και την αντίληψη της ΠΑΣΠ για το άσυλο, το οποίο τόσο πολύ επικαλείται: «Δεν χρειάζεται αστυνομία στο Πανεπιστήμιο όσο υπάρχουν οι μπράβοι της ΠΑΣΠ».
Εμείς απαντάμε στους συναδέλφους της ΠΑΣΠ ότι το διακύβευμα σήμερα δεν είναι ένας τοίχος με αφίσες στη σχολή - η ορθότητα του πολιτικού τους λόγου (του ποιου;;;;) δεν αυξάνεται ανάλογα με τον αριθμό των αφισών. Είναι η προάσπιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της Εκπαίδευσης, είναι η απόσυρση του Νόμου-Πλαίσιο, η μη αναγνώριση των ΚΕΣ, η απόσυρση της Λίστας Συγγραμμάτων. Για αυτό το λόγο, καλούμε τον κόσμο της ΠΑΣΠ, πρώτος ο ίδιος, να καταδικάσει αυτές τις πρακτικές που παραπέμπουν σε άλλες εποχές και να εκδηλώσει έμπρακτα την «αγωνιστικότητά» του απέναντι στον πραγματικό εχθρό του δημόσιου πανεπιστημίου. Ας ελπίσουμε βέβαια ότι οι, λεγόμενοι και, "μεγαλοπαράγοντες" της ΠΑΣΠ για μία φορά θα κάνουν την έκπληξη και θα τον ακούσουν, χωρίς να περιμένουν να συγκροτηθεί πρώτα το φοιτητικό κίνημα για να συρθούν μετά σε κοινά πλαίσια... Ας παραδειγματιστεί η ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ από τις αντίστοιχες ΠΑΣΠ σε Παιδαγωγικό και Παν/μιο Πελ/σου όπου, στηρίζοντας τα πλαίσια της ΑΡΕΝ, επέλεξαν τη λογική της όξυνσης και όχι τον εύκολο δρόμο του καιροσκοπισμού. Ενός καιροσκοπισμού που το μόνο που κάνει, είναι να διευκολύνει το απορρυθμιστικό έργο της Νέας Δημοκρατίας...έργο που εγκαινιάστηκε βέβαια από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ...
Τέλος, προειδοποιούμε ότι σε καμία περίπτωση δεν θα ανεχθούμε από κανένα συμπεριφορές που αντιμετωπίζουν τη Σχολή ως τσιφλίκι. Το άσυλο θεσπίστηκε για την κατοχύρωση της ελεύθερης έκφρασης στα Πανεπιστήμια, και για το λόγο αυτό οποιοσδήποτε επιχειρήσει να το καταλύσει θα μας βρει απέναντί του. Δύο χρόνια φοιτητικού κινήματος μας δίδαξαν ότι μόνο μέσα από την ενότητα και τη μαζική διεκδίκηση μπορούμε να πετυχαίνουμε νίκες. Και φυσικά μας δίδαξαν να μην ενδίδουμε σε πρακτικές σαν και της ΠΑΣΠ που γυρνάν το πανεπιστήμιο και το φοιτητικό συνδικαλισμό πολλά χρόνια πίσω...

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ

Tα τελευταία 2 χρόνια η πανεπιστημιακή κοινότητα έρχεται αντιμέτωπη με ένα κύμα αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων που η κυβέρνηση προσπαθεί να περάσει με ετσιθελικές τακτικές. Ωστόσο, το φοιτητικό κίνημα παρά τις δυσκολίες που συνάντησε κατάφερε να αποτρέψει την αναθεώρηση του άρθρου 16 που θα έφερνε το τέλος στο δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της ανώτατης εκπάιδευσης, τον οποίο με θέρμη υπερασπίζονται προεκλογικάτόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ. Παρά, λοιπόν την καταδικαστική απόφαση των φοιτητών απέναντι σε αυτή την αλλαγή, η κυβέρνηση επιχειρεί πλέον να περάσει από το παράθυρο την αναθεώρηση του άρθρου 16 εφαρμόζοντας την κοινοτική οδηγία για τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών και διακηρρύσσοντας οτι η λειτουργία τους θα εδραιωθεί με την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος το Γενάρη του 2009. Η νικηφόρα πορεία του φοιτητικού κινήματος προήλθε μέσα απο επαναλαμβανόμενες πορείες και συνεχιζόμενες καταλήψεις στις σχολές.
Καθ’ όλο το διάστημα των φοιτητικών καταλήψεων, οι φοιτητές δεχόμασταν επιθέσεις οτι μέσω των καταλήψεων παρεμποδίζεται η ομαλή λειτουργία του πανεπιστημίου. Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι το κατά πόσο θα προτιμούσαμε να διεξάγονται κανονικά τα μαθήματα σε ένα πανεπιστήμιο στο οποίο δεν θα υπήρχε άσυλο, θα βιώναμε την περαιτέρω εντατικοποίηση των σπουδών μας και την ποινικοποίηση των αγώνων μας. Αξίζει, εντούτοις να επισημανθεί οτι ο πρύτανης δε διστάζει να διακόπτει τη λειτουργία του πανεπιστημίου όταν ο ίδιος το επιθυμεί(πχ κατα τις προεδρικές εκλογές, τις ημέρες των εγγραφών των 1ετών κτλ), παρακάμπτοντας την κινδυνολογία που έχει αναπτυχθεί περί χάσιμο του εξαμήνου αν σταματήσουν να γίνονται μαθήματα. Προφανώς οι διεκδικήσεις των φοιτητών για ένα καλύτερο αύριο είναι ελλάσσονος σημασίας συγκριτικά με το τι θέλει ο πρύτανης για το πανεπιστήμιό μας. Ένα επιπρόσθετο επιχείρημα που εναντιώνεται στις καταλήψεις είναι αυτό των “βανδαλισμών” που γίνονταν κατά τη διάρκεια που οι σχολές τελούσαν υπο κατάληψη. Πολλοί όμως απο τους διαφωνούντες των κατλήψεων αγνοούν τους βανδαλισμούς που προκαλούνται απο τη ΔΑΠ και τη ΠΑΣΠ κατά την καταμέτρηση στις φοιτητικές εκλογές, όπου σπάζονται τα έδρανα των αμφιθεάτρων κατά των πανηγυρισμών τους.
Αυτό που πρέπει να ξεκαθαριστεί είναι οτι δεν πάσχουμε απο καταληψιολαγνεία απλώς οι καταλήψεις είναι το τελευταίο μέσο πάλης των φοιτητών στην προσπάθειά τους να αντιδράσουν απέναντι στην αδιαλλαξία της εκάστοτε κυβέρνησης. Είναι το μέσο για να εισακουστούν οι ανάγκες και οι απόψεις των φοιτητών που είναι το πιο ζωτικό κομμάτι της πανεπιστημιακής κοινότητας. Άλλωστε, οι καταλήψεις δεν αποτελούν διαδικασίες κατά τις οποίες απονεκρώνεται κάθε είδους δραστηριότητα εντός του πανεπιστημίου. Μπορεί να διακόπτονται τα μαθήματα για ένα διάστημα, αλλά στο χώρο των πανεπιστημίων λαμβάνουν χώρα πολιτιστικές δραστηριότητες, όπως προβολές ταινιών, αντι-μαθήματα, συζητήσεις, που συμβάλλουν στην πολιτικοποίηση των φοιτητών και στην ενεργή συμμετοχή τους στα κοινά σε ένα χώρο που άλλοι προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα αποστειρωμένο περιβάλλον που θα μας εκπαιδεύει στα πρότυπα της αγοράς εργασίας.
Καλό θα ήταν να υπενθυμιστεί οτι κατά τη διάρκεια της χούντας, οι δικτάτορες προσπάθησαν να νομιμοποιήσουν κολέγια και διάφορα παραρτήματα πανεπιστημίων της αλλοδαπής στη χώρα μας καθώς και να επιχειρήσουν για πρώτη φορά την εντατικοποίηση των σπουδών μας μέσω του περιβόητου «Καταστατικού Χάρτη». Παρά τις δύσκολες και ανελεύθερες συνθήκες που βίωναν οι φοιτητές κατάφεραν μέσα απο δεκάδες μαζικές Γενικές Συνελεύσεις, καταλήψεις και αποχές απο τα μαθήματά τους να ανατρέψουν τα σχέδια της χούντας. Μπορεί η χούντα να έφυγε, όμως τα βασικά αιτήματα και διεκδικήσεις των φοιτητών παραμένουν ίδια και δυστυχώς τα μέσα με τα οποία θα τα ανατρέψουμε τα σχέδια τους είναι τα ίδια με τότε. Η μαζική και ενεργή συμμετοχή όλων μας κρίνεται αναγκαία για να διεκδικήσουμε ένα μέλλον όπως εμείς το οραματιζόμαστε. Αν το φοιτητικό κίνημα ανέτρεψε την ιδιωτικοποίηση της παιδείας σε καιρούς δικτατορίας γιατί να μην μπορέσει σε καιρούς δημοκρατίας; Άλλωστε τους το χρωστάμε....

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ 25/11

ΟΛΟΙ-ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΡΙΤΗ 25/11 ΣΤΗ 13:00 ΣΤΟ ΑΜΦ.Α
ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΑΥΤΟΙ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΝΟΜΟΥΣ, ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ!!

Α.Ρ.ΕΝ.Α

ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ.. ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

Πριν από 2 χρόνια, όταν το φοιτητικό και πανεπιστημιακό κίνημα ξεκινούσε τη μάχη για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα του Πανεπιστημίου και για την συνολική απόρριψη της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, είχε ως προμετωπίδα του αγώνα τη μη αναθεώρηση του άρθρου 16 και την κατάργηση του νέου νόμου πλαισίου. Σήμερα, σχεδόν ενάμιση χρόνο από την ψήφιση του νόμου από την κυβέρνηση, ενάμιση χρόνο μετά την ακύρωση της αναθεώρησης του άρθρου 16 και της συνταγματικής αναθεώρησης συνολικά- αποτέλεσμα των αγώνων του φοιτητικού κινήματος- ο νομός πλαίσιο αρχίζει να εφαρμόζεται ολοένα και σε πιο μεγάλη έκταση (με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη λίστα συγγραμμάτων) , ενώ η αναθεώρηση του άρθρου 16 έρχεται να γίνει με πλάγιο τρόπο , μέσω της αναγνώρισης των Κ.Ε.Σ.

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ Κ.Ε.Σ.

Στις 23 Οκτωβρίου το δικαστήριο ευρωπαϊκών κοινοτήτων βγάζει καταδικαστική απόφαση για την Ελλάδα, για τη μη εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας. Ο κ. Στυλιανίδης δήλωσε ότι η απόφαση του δικαστηρίου ήταν αναμενόμενη, και ότι πρόκειται να συντάξει μέσα στις αρχές του 2009 ένα προεδρικό διάταγμα για την αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων στα ΚΕΣ.

Τι θα σημάνει όμως η αναγνώριση των ΚΕΣ;
• Λόγω του ανταγωνισμού ΑΕΙ και ΤΕΙ αναγκάζονται να προσαρμόσουν το πρόγραμμα σπουδών τους στις εφήμερες και διαρκώς ανανεωμένες ανάγκες της αγοράς, δημιουργώντας εργαζόμενους μιας χρήσης που άκριτα θα εξυπηρετούν τις ανάγκες του κεφαλαίου.
• Εξισώνονται τα επαγγελματικά μας δικαιώματα με αυτά των αποφοίτων των ΚΕΣ, προκαλώντας πρακτικά την ισοτίμηση των πτυχίων μας με αυτά των ΚΕΣ, αφού τα επαγγελματικά δικαιώματα απορρέουν άμεσα από αυτά, συμπιέζοντας και τα δικά μας προς τα κάτω.
• Παραβιάζονται οι συνταγματικές διατάξεις όπως αυτές ορίζονται στο άρθρο 16.
• Καταρρίπτοντας τους μύθους της κυβέρνησης για τον έλεγχό τους, κανένας κρατικός φορέας δεν μπορεί να επέμβει και να αξιολογήσει την παρεχόμενη από τα ΚΕΣ γνώση.

ΛΙΣΤΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΩΝ

Η λίστα συγγραμμάτων δείχνει με τον πιο καθαρό τρόπο τη μορφή ενός πανεπιστήμιου όπου ο νέος νομός πλαίσιο θα εφαρμόζεται στην ολότητα του. Ένα πανεπιστήμιο όπου το δικαίωμα των φοιτητών στο δωρεάν σύγγραμμα περιστέλλεται (περά από τα παρακάτω δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για ολοκληρωμένο στο περιεχόμενο και την υλη σύγγραμμα) και άρα οι φοιτητές αναγκάζονται να πληρώσουν από την τσέπη τους προκειμένου να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις.
• Οι φοιτητές δικαιούνται συγγράμματα μόνο για όσα μαθήματα απαιτούνται για τη λήψη πτυχίου, ενώ ακόμη και αν αλλάξει το σύγγραμμα σε κάποιο μάθημα δεν δικαιούνται να το πάρουν. Αυτό οδηγεί σε περικοπή πάρα πολλών συγγραμμάτων, αφού επιπλέον προϋποθέτει ότι ο πρωτοετής φοιτητής θα κάνει λεπτομερειακό, ακριβή και μακροχρόνιο σχεδιασμό χωρίς να έχει εικόνα των μαθημάτων επιλογής ειδικά σε μια σχολή σαν τη δική μας όπου 22 από τα 36 μαθήματα είναι επιλογής.
• Περικόπτονται όσες σημειώσεις των διαλέξεων παρέχονταν δωρεάν από τα πανεπιστημιακά τυπογραφεία καθώς και εργαστηριακοί οδηγοί. Έτσι νομιμοποιείται η αγοραπωλησία σημειώσεων και οι πελατειακές σχέσεις στις πλάτες των φοιτητών.
• Αυτό το μέτρο απ’ ότι φαίνεται θα έχει αναδρομική ισχύ, δηλαδή θα λαμβάνει υπόψη του τις δηλώσεις μαθημάτων που έχουν γίνει από φοιτητές μεγαλύτερων ετών. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι φοιτητές μεγαλύτερων ετών θα δικαιούνται πολύ λίγα έως και κανένα βιβλία.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ

Το επόμενο διάστημα κρίνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό η θεσμική ολοκλήρωση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης (αναγνώριση Κ.Ε.Σ.) και η παγίωση της εφαρμογής του νομού πλαισίου , μέσω ενός σημείου του που πλήττει βάναυσα τα δικαιώματα των φοιτητών (λίστα συγγραμμάτων). Η ανάγκη λοιπόν για νέους αγώνες , για κινηματικές διαδικασίες στο εσωτερικό των συλλόγων είναι αυτή τη στιγμή επιτακτική. Ο Στυλιανίδης έχει δηλώσει ότι θα περάσει το προεδρικό διάταγμα για τα κολέγια αρχές του 2009 εννοώντας την περίοδο της χειμερινής εξεταστικής όταν το φοιτητικό κίνημα δεν θα έχει περιθώρια αντίδρασης. Πλέον είναι σαφές πως δεν μπορούμε να περιμένουμε τις εξελίξεις, πρέπει ,όπως κάναμε και στο παρελθόν, να τις προλάβουμε. Να τις προλάβουμε μαζικοποιώντας τις γενικές συνελεύσεις, βάζοντας τους φοιτητικους συλλόγους σε τροχιά κλιμάκωσης της πάλης τους και συμπορευόμενοι με τα ριζοσπαστικά κομμάτια των καθηγητών ,με πρώτο σταθμό την απεργία της Π.Ο.Σ.Δ.Ε.Π. στις 25-26/11. Η λύση είναι ένα φοιτητικό κίνημα που κεντρικοποιεί την αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική , συνδέεται με τα υπόλοιπα κομμάτια της εκπαίδευσης και τη δοκιμαζομένη από την οικονομική κρίση κοινωνία ,και προτάσσει την ενότητα στη δράση πάνω σε ριζοσπαστικά αιτήματα και σωστά ιεραρχημένες αιχμές , ένα φοιτητικό κίνημα που όπως η πείρα δείχνει μπορεί να , αγωνίζεται και να νικήσει.

Όλοι/ες στη γενική συνέλευση τη Τρίτη 25/11 στη 13.00 στο αμφ. ΑΑ.Ρ.ΕΝ.Α.
Αυτόνομη Ριζοσπαστική ΕΝότητα Ασοεε
Δίκτυο Αυτόνομων Ριζοσπαστικών Αριστερών Σχημάτων




Συμμετέχουμε στην: AΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

H ΚΡΙΣΗ ΣΤΟ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Από το 2001 και μετά η χορήγηση των subprime δανείων (δάνεια τα οποία φέρουν υψηλότερο βαθμό πιστωτικού κινδύνου και έχουν κακή πιστωτική ιστορία καθώς το ύψος του δανείου δεν δικαιολογείται από το παρουσιαζόμενο εισόδημα για την αποπληρωμή του) άρχισε να αυξάνεται απότομα καθώς το χρηματοπιστωτικό σύστημα των Η.Π.Α. είχε ανάγκη για επέκταση σε κοινωνικές ομάδες οι οποίες ήταν αποκλεισμένες από αυτό μέχρι την χρονική εκείνη περίοδο .
Γιατί όμως οι τράπεζες δάνειζαν και ας ήξεραν ότι τα δάνεια θα ήταν πολύ δύσκολο να αποπληρωθούν ; H απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι σχετικά απλή : όταν οι τιμές των κατοικιών αυξάνονται προσδοκάς πως ότι αγοράσεις θα μπορεί να πωληθεί μετά σε υψηλότερη τιμή και έτσι να χρησιμοποιήσεις την διαφορά αυτή για να αναχρηματοδοτήσεις το δάνειο που έχεις ήδη πάρει . Η αγορά αυτή (ABCP) άρχισε να καταρρέει όταν τα subprime δάνεια δεν μπορούσαν να αποπληρωθούν και έτσι ακολούθησαν πλειστηριασμοί οι οποίοι αύξησαν την προσφορά των κατοικιών και κατά συνέπεια οδήγησαν σε πτώση των τιμών τους . Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μεταφερθεί η κρίση σε ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα οδηγώντας πολλές τράπεζες σε χρεοκοπία (Fannie Mae ,Freddie Mac, Lehmann Brothers) . Οι τραπεζικοί κλάδοι των χρηματιστηρίων σε όλο τον κόσμο άρχισαν μέρα με την μέρα να βυθίζονται συμπαρασύροντας ολόκληρους τους γενικούς δείκτες καταγράφοντας απώλειες πολλών δισεκατομμυρίων .

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Παρά το γεγονός ότι η οικονομία μας είναι «θωρακισμένη» και το τραπεζικό μας σύστημα «ισχυρό», αν πιστέψουμε τα λεγόμενα του πρωθυπουργού Καραμανλή και το υπουργού οικονομίας Αλογοσκούφη, η κυβέρνηση για σιγουριά αποφάσισε να δωρίσει το ποσό των 28 δισ. ευρώ (ψιλοπράγματα) για την εξασφάλιση της απαιτούμενης ρευστότητας του συστήματος. Το ποσό αυτό θα διατεθεί ως εξής:
1. Εγγύηση του δημοσίου για τις ανάγκες ρευστότητας του πιστωτικού συστήματος ύψους 15 δισ. ευρώ.
2. Ενίσχυση της ρευστότητας της διατραπεζικής αγοράς ύψους 8 δισ. ευρώ.
3. Συμμετοχή του δημοσίου στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών με προνομιούχες –χωρίς ψήφο- μετοχές, ύψους 5 δις. ευρώ.
Για να πάρουμε μια μικρή όμως γεύση του τι σημαίνει αυτό το ποσό και αν τελικά επηρεάζει την πραγματική οικονομία να επισημάνουμε ενδεικτικά ότι αποτελεί: περίπου το 10% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος ή το 13% του δημόσιου χρέους ή τις δαπάνες για την παιδεία τεσσάρων ετών (σήμερα δίνουμε 7,2 δισ. ευρώ το χρόνο) ή τις επενδύσεις στην υγεία πέντε ετών ή τρία ετήσια προγράμματα δημοσίων επενδύσεων (8,5 δισ. έκαστο).
Ενώ λοιπόν η κυβέρνηση σπαταλά δισεκατομμύρια στην διευκόλυνση των τραπεζών, την ίδια στιγμή παριστάνει τον «φτωχό συγγενή» όσον αφορά τις κοινωνικές δαπάνες καθώς στον Προϋπολογισμό του 2009 προβλέπεται μείωση των δαπανών για την Παιδεία κατά 150 εκατομμύρια ευρώ ενώ προωθείται η ιδιωτικοποίηση και άλλων δημόσιων οργανισμών (Ολυμπιακή, ΟΣΕ).
Ταυτόχρονα επιδίδεται στο σπορ της φοροεπιδρομής και βάζει στο στόχαστρό τις «προνομιούχες» οικονομικές τάξεις (χαμηλόμισθους, συνταξιούχους, ελευθεροεπαγγελματίες) προκειμένου να εξασφαλίσει μια κάποια ρευστότητα ώστε να διευκολύνει τις συμπαθείς τάξεις των τραπεζιτών και των βιομηχάνων.
Και ενώ όλα αυτά τα μέτρα υποτίθεται πως θα μας έδιναν μια ψευδαίσθηση ασφάλειας απέναντι στη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση, κάποιοι ενοχλητικοί αριθμοί κάνουν την εμφάνισή τους και μας καταστρέφουν την ειδυλλιακή εικόνα. Σύμφωνα με αυτούς παρατηρήθηκε: μείωση της παραγωγής στη μεταποίηση κατά 3% (Αύγουστος), μείωση στην οικοδομική δραστηριότητα κατά 18,5%, μείωση στις πωλήσεις των supermarket κατά 20% (Σεπτέμβριος), αύξηση του πληθωρισμού στο 4,6%, ανατιμήσεις προϊόντων κατά 12%. Ταυτόχρονα οι προβλέψεις για αύξηση της ανεργίας, ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους, για επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης και για οικονομικό μαρασμό πολλών μικρομεσαίων επιχειρήσεων δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για αποφυγή της οικονομικής κρίσης.
Και μέσα σε όλα αυτά οι τραπεζίτες αντιδρούν!!!
Αντιδρούν καθώς θεωρούν απαράδεκτη την εισβολή του κράτους στην διοίκηση των τραπεζών (συμμετοχή Κράτους στο Δ.Σ. των τραπεζών χωρίς δικαίωμα ψήφου!) και την έλλειψη εμπιστοσύνης στο δόγμα της ελεύθερης αγοράς και επιμένουν να τους χορηγηθεί το δώρο των 28 δις. ευρώ χωρίς καμία υποχρέωση από την πλευρά τους.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Αυτοί που απαιτούν χρηματική βοήθεια εδώ και τώρα είναι οι ίδιοι που: το 2007 είχαν αύξηση των κερδών τους κατά 65%, το 2006 έβγαλαν σε πλειστηριασμό 1.014 ακίνητα και το 2007 3.229 ακίνητα, δεν υπογράφουν τις κλαδικές συμβάσεις εργασίας και δεν δίνουν τις απαιτούμενες αυξήσεις στο εργαζόμενούς τους, παίρνουν τεράστια bonus για τις «αποδόσεις» τους και αρνούνται πλέον την σύμβαση με Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας για δανειοδότηση εργαζομένων και συνταξιούχων καθώς το περιθώριο κέρδους είναι χαμηλό.
Όσο συνεχίζουμε να καλλιεργούμε ένα κλίμα ασυδοσίας στον τομέα της οικονομίας, όσο δεν διεκδικούμε δυναμικά και αγωνιστικά τα αυτονόητα, όσο επιμένουμε στην απάθεια τόσο αυτές οι ληστρικές συμπεριφορές θα αναπαράγονται και θα κυριαρχούν στην οικονομική ζωή της χώρας.
Δεν πρόκειται, απλά για μια κρίση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου ανάπτυξης αλλά για μια εγγενή κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, αποτέλεσμα της τεράστιας συσσώρευσης κεφαλαίου στα χέρια των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Σε αυτό το σημείο λοιπόν υπεισέρχονται οι ευθύνες της Αριστεράς. Ο ρόλος της για τη ριζική μετατόπιση του πολιτικού και οικονομικού σκηνικού προς μια άλλη κατεύθυνση είναι καθοριστικός. Η κοινωνία χρειάζεται μια οικονομία η οποία να λειτουργεί για τις ανάγκες της ίδιας και όχι της αγοράς.
Ένας άλλος κόσμος έχει αρχίσει να διαφαίνεται στον ορίζοντα. Με τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη. Ένας άλλος κόσμος που γίνεται καθημερινά όλο και πιο εφικτός…

Πανεπιστημιακές ή ΠανεπιστημιαΚΕΣ σπουδές ;;;

Πανεπιστημιακές ή ΠανεπιστημιαΚΕΣ σπουδές ;;;


Ο κ. Στυλιανίδης, όπως προκύπτει από την παρέμβασή του στη Σύνοδο των πρυτάνεων, το Σαββατοκύριακο(1/11, 2/11) στους Δελφούς, αρνήθηκε να συμμεριστεί ακόμα και την "έντονη ανησυχία" των πρυτάνεων "για την αποδοχή των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων των ΚΕΣ".
Στο ψήφισμά τους, οι πρυτάνεις εκφράζουν την αντίθεσή τους στην αναγνώριση των ΚΕΣ, δηλώνουν ότι "σύμφωνα με το άρθρο 16 του Συντάγματος", "δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτές άλλες μεταλυκειακές, εκπαιδευτικού τύπου δομές", προειδοποιούν, μάλιστα ότι θα κινηθούν νομικά και πολιτικά με σκοπό, μεταξύ άλλων, "την αναθεώρηση της επίμαχης οδηγίας".

Ιδού τι απάντησε ο υπουργός:
- «Τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα πρέπει να αφήσουν πίσω φοβικά σύνδρομα και ιδεοληψίες.»

- «Θα υπάρξει απόλυτη ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας στο εθνικό δίκαιο. Βεβαίως, πάντοτε προσπαθούμε να κρατούμε δεξιοτεχνικά την ισορροπία μεταξύ του εθνικού Συντάγματος και του κοινοτικού δικαίου.» (το τελευταίο σημειωτέον έχει διαμορφωθεί μετά από τροπολογίες του βουλευτή της ΝΔ κ. Χατζηδάκη)


Ιδού και οι απαντήσεις μας σε όσα υποστηρίζονται από τους απολογητές των ΚΕΣ:
• “Η κυβέρνηση πιέζεται από την ΕΕ για την αναγνώριση των ΚΕΣ ειδικά τώρα με την επιβολή προστίμου στην Ελλάδα για τη μη υιοθέτηση της σχετικής κοινοτικής οδηγίας.”

Η κυβέρνηση βολεύεται από την πίεση της ΕΕ για την αναγνώριση των ΚΕΣ. Όμως ας θυμηθούμε ότι αυτός που ανακίνησε το θέμα σε επίπεδο ΕΕ είναι ο ευρωβουλευτής της ΝΔ κ. Χατζηδάκης. Άλλωστε έχει κάνει γνώστες και τις προθέσεις του για αναγνώριση αμερικάνικων κολεγίων για την οποία διόλου τον πίεσε η ΕΕ. Αλλά ας μην ξεχνάμε κιόλας ότι αιτία πίεσης είναι η κατάσταση που έστησε το ΠΑΣΟΚ δίνοντας άδειες λειτουργίας στα ΚΕΣ υπό τη σκέπη τότε του υπ. Εμπορίου.

• “Η αναγνώριση αφορά μόνο τα επαγγελματικά δικαιώματα και δεν παραβιάζει το αρ. 16”

Είναι πλέον σαφές ότι η διαδικασία αναγνώρισης επαγγελματικών δικαιωμάτων στα ΚΕΣ δεν αφορά μόνο τα επαγγελματικά δικαιώματα όπως διατείνεται η κυβέρνηση. Στην ουσία έρχεται, αναγνωρίζοντας τα κέντρα που δεν έχουν καθηγητές, υλικοτεχνική υποδομή και υποτυπώδες πρόγραμμα σπουδών ως εκπαιδευτικά ιδρύματα όπου δίνουν επαγγελματικά δικαιώματα. Σκοπεύει δηλαδή, να ολοκληρώσει ότι δεν κατάφερε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με την αναθεώρηση του άρθρου 16. Αυτές οι δομές θα παίξουν το ρόλο του μοχλού πίεσης και προς το δημόσιο πανεπιστήμιο με σκοπό να ευθυγραμμιστεί πλήρως με τις επιδιώξεις του κεφαλαίου για την εκπαίδευση και την εργασία.

• “Μετά την αναγνώριση των ΚΕΣ, το υπ. Παιδείας θα μπορεί να ασκεί έλεγχο σε αυτά”

Στο κοινοτικό δίκαιο, που διαμορφώθηκε μετά από τροπολογίες του βουλευτή της ΝΔ κ. Χατζηδάκη, είναι σαφές στο ότι τα κολέγια χορηγούν τίτλους σπουδών του ξένου πανεπιστημίου με το οποίο έχουν κάνει τη συμφωνία franchising και το πρόγραμμα σπουδών και το επίπεδο διδασκόντων αφορούν αποκλειστικά το κράτος μέλος όπου εδρεύει το ξένο πανεπιστήμιο. Οπότε ο όποιος έλεγχος περιορίζεται στην τήρηση της συμφωνίας του franchising.

• “Η αναγνώριση δίνει ελπίδα στους αποφοίτους των ΚΕΣ”

Κατανοούμε ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να χρησιμοποιήσει το εμπόριο ελπίδας που δημιουργούν οι αποκλεισμοί, οι ταξικοί εξεταστικοί φραγμοί και οι νεοφιλελεύθερες επιλογές στην εκπαίδευση. Θεωρούμε ότι η αναγνώριση των ΚΕΣ έρχεται να συμπιέσει προς τα κάτω την εργασιακή προοπτική όλων των αποφοίτων. Σίγουρα ούτε για τους αποφοίτους των ΚΕΣ τα αποτελέσματα θα είναι θετικά και το εργασιακό μέλλον προβλέπεται αμφίβολο και για αυτούς. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι περίπου 25.000 απόφοιτοι των ΚΕΣ που συνεχώς αυξάνονται αποτελούν στην ουσία θύματα των αποκλεισμών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αφού είναι εκείνοι που αποκλείστηκαν με το ταξικό φίλτρο της βάσης του 10.

Συνεπώς η αναγνώριση τέτοιων ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων ως ακαδημαϊκών ιδρυμάτων , παρακάμπτει ουσιαστικά όχι μόνο τις αποφάσεις των φοιτητικών συλλόγων και της πανεπιστημιακής κοινότητας, αλλά και τις ίδιες τις συνταγματικές διατάξεις όπως αυτές ορίζονται στο άρθρο 16. Έρχεται να συμπληρώσει το νόμο για το ΔΟΑΤΑΠ που εξισώνει τα 3ετή bachelor με τα 4ετή και 5ετή πτυχία σε μια κατεύθυνση διάσπασης των σπουδών και δημιουργίας 2 κύκλων κατά τη συνθήκη της Μπολόνια. Έτσι τα πανεπιστήμια οδηγούνται στη διάσπαση των σπουδών σε 2 κύκλους, αλλά και στην αναπροσαρμογή των γνωστικών αντικειμένων και των προγραμμάτων σπουδών στο υπερεξειδικευμένο πρότυπο των ΚΕΣ.

Η απάντηση μας είναι:

• Αναστολή των αδειών των ΚΕΣ που είναι παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων
• Ελεύθερη πρόσβαση όλων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση χωρίς ταξικούς,κοινωνικούς,οικονομικούς,εξεταστικούς ή αλλούς φραγμους που συνεπάγεται την κατάργηση των Κ.Ε.Σ, ΙΕΚ με ταυτόχρονη αναβάθμιση των άλλων βαθμίδων εκπαίδευσης
• Δημιουργία δημόσιας και δωρεάν μεταλυκειακής βαθμίδας τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης
• Ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση που καταργεί τον διαχωρισμό ΑΕΙ και ΤΕΙ, που αναπαράγει συγκεκριμένες ιεραρχικές σχέσεις στην παραγωγή, και τελικά στην κοινωνία