"Εκ των έσω" ό,τι κερδίσαμε

«Εκ των έσω»
Ό,τι κερδίσαμε

Τα προηγούμενα δυο χρόνια ζήσαμε ένα φοιτητικό κίνημα που γεννήθηκε για να προασπίσει τη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Να σταματήσει την αναθεώρηση του άρθρου 16, να ανακαλέσει την ψήφιση του Νόμου-Πλαισίου με τον οποίο εισάγονται ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια στον τρόπο λειτουργίας του Πανεπιστημίου καθώς και α δείξει την αντίθεση του στους ήδη ψηφισμένους απο το 2005 νόμους ΔΟΑΤΑΠ-ΙΔΒΕ. Το κίνημα όμως δεν περιορίστηκε μόνο στους φοιτητές , χτίστηκε ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο πλάι με τους μαθητές και τους καθηγητές.

Τελικά ,αν και ο νέος νόμος πλαίσιο ψηφίστηκε από την κυβέρνηση
μόνη της , το άρθρο 16 δεν αναθεωρήθηκε . Το ΠΑΣΟΚ , με πρόσχημα το άρθρο 16, αποχώρησε συνολικά από τη συνταγματική αναθεώρηση. Και αυτό δεν ήταν ούτε αυτονόητο ούτε και σύμπτωση. Το ΠΑΣΟΚ πιέστηκε αφενός από τη μαζικότητα του φοιτητικού κινήματος και αφετέρου από την αντίθεση μερίδας της κοινωνίας απέναντι στην ιδιωτικοποίηση της παιδεία

Οι νίκες του κινήματος δεν περιορίζονται εδώ. Χιλιάδες νέοι και νέες , έβαλαν τις διεκδικήσεις τους και τα όνειρά τους πάνω από το όποιο κόστος υπήρχε γι’αυτούς. Η νεολαία απέδειξε ότι όχι μόνο δεν είναι η απολιτίκ νεολαία του «καναπέ» όπως την αποκαλούν αλλά έχει αντανακλαστικά. Οι νέοι είναι αφυπνισμένοι, δεν φοράνε παρωπίδες και έχουν ελπίδες όχι μόνο για ένα καλύτερο πανεπιστήμιο αλλά μια καλύτερη και πιο ανθρώπινη κοινωνία. Κατόρθωσαν να ξεπεράσουν αγκιλώσεις του παρελθόντος και μεταξύ τους διαφορές και να συσπειρωθούν πίσω από τη σημαία ενός κοινού μινιμουμ πολιτικού πλαισίου. Μπροστά στον οδοστρωτήρα της νεοφιλελεύθερης εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και του κεφαλαίου συλλήβδην, επιτεύχθηκε έστω και με προβλήματα η ενότητα της αριστεράς.

Οι κινητοποιήσεις ήταν μαζικές, οι γενικές συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων και οι πορείες πολυπληθείς. Δημιουργήθηκαν κεκτημένα για τους μελλοντικούς μας αγώνες. Τα συντονιστικά των κατειλημμένων σχολών ήταν ανοιχτές αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες που παρά τα προβλήματά τους έδιναν την ευκαιρία να εκφραστούν ενταγμένοι και ανένταχτοι φοιτητές. Η διαδικασία της κατάληψης λειτούργησε ως μέσο πολιτικοποίησης και προβληματισμού αρκετών ανθρώπων που προηγουμένως δεν είχαν την ευκαιρία για ενασχόληση με τα κοινά. Ο χώρος της Ασοεε κατά την διάρκεια των καταλήψεων άλλαξε μορφή και χρώμα. Έπαψε έστω και για λίγο η ασοεε να είναι η σχολή με τα εντατικά μαθήματα, τις εξετάσεις και τους καθηγητές που μονολογούν μέσα στο μάθημα και θεωρούν τους εαυτούς του αυθεντίες. Τη θέση όλων αυτών πήραν ο διάλογος, η υγιής ανταλλαγή απόψεων και η ελεύθερη έκφραση των ιδεών. Ίσως οι συνεχείς καταλήψεις να κούρασαν και να απογοήτευσαν ένα μέρος του κόσμου. Όμως πρέπει να αντιληφθούμε ότι στη συγκεκριμένη συγκυρία και στη συγκεκριμένη κοινωνία τα μέσα πάλης που έχουμε στη διάθεσή μας είναι λιγοστά. Και η κατάληψη είναι ένα από τα πιο δραστικά μέσα πάλης που διαθέτουμε.

Πολλοί, ακόμα και μετά από 2 χρόνια κινητοποιήσεων , πιστεύουν ότι dεν κερδίσαμε τίποτα, απεναντίας ότι χάσαμε χρήσιμα μαθήματα ή και εξάμηνα. Μα πώς μπορεί κανείς να συγκρίνει ένα εξάμηνο με μια ολόκληρη ζωή; Και μιλάμε για ζωή και όχι επιβίωση. Τα αιτήματά μας έχουν σαν στόχο να βελτιώσουν τη ζωή μας και όχι απλώς να κάνουν καλύτερη την επιβίωσή μας. Και θέλουμε αυτά τα αιτήματα να αγκαλιαστούν από ολόκληρη την κοινωνία και να αποτελέσουν παλλαϊκά αιτήματα.

Τελικά , η μεγαλύτερη κατάκτηση όλων από εμάς που συμμετείχαμε σε αυτές τις διαδικασίες είναι ότι γνωρίσαμε τους εαυτούς μας καλύτερα , ότι δοκιμάσαμε και ξεπεράσαμε ορισμένες φορές τα όριά μας, αντιληφθήκαμε ό,τι μας καταπιέζει και τα μοιραστήκαμε με άλλους. Δε δεχτήκαμε να συμβιβαστούμε με αυτά που μας επιβάλλουν και να μείνουμε απαθείς σε έναν κόσμο που δεν μας εκφράζει ούτε και μας αξίζει. Δεν τρομοκρατηθήκαμε από συντηρητικά επιχειρήματα του στυλ «θα χάσετε το εξάμηνο» (που προέρχονταν από κυβέρνηση και ΔΑΠ). Δεν τρομοκρατηθήκαμε ούτε και από τις βίαιες επιθέσεις των ΜΑΤ και τις προσπάθειες καταστολής των αγώνων μας από το κράτος. Και υποσχόμαστε και συνέχεια. Ανεξάρτητα από τις μορφές πάλης που θα υιοθετήσουμε, θα είμαστε ενωμένοι και θα συνεχίσουμε τους αγώνες που έχουμε ξεκινήσει. Και αυτό το χρωστάμε και στους εαυτούς μας και στις γενιές που ακολουθούν αν θέλουμε το μέλλον να είναι καλύτερο από το παρόν. Αγωνιζόμαστε προκειμένου να είμαστε φορείς των αλλαγών αυτής της κοινωνίας και όχι παθητικοί αποδέκτες αυτών. Αγωνιζόμαστε επιτέλους για τα όνειρά μας και αυτά θα πάρουν εκδίκηση…Venceremos….